Verantwoording openluchtdiensten

Eind vorig jaar heeft de wijkgemeente Sionskerk de gelegenheid gekregen om de openluchtdiensten en binnendiensten zomer 2024 te evalueren. Deze evaluatie heeft een aantal schriftelijke reacties opgeleverd. De reacties zijn heel divers van aard: van direct mee stoppen tot zeker mee doorgaan en alles daar tussenin.

Vrijwel alle reacties zien op de openluchtdiensten als zodanig. Dat is ook begrijpelijk omdat de openluchtdiensten zijn ontstaan in de coronaperiode waarin de beperkingen die door de overheid aan binnendiensten werden opgelegd niet of in veel mindere mate golden voor buitendiensten. Deze beperkingen zijn echter (gelukkig) al lang geleden afgeschaft. Voor het handhaven van openluchtdiensten moet dus een andere reden worden gevonden die onderbouwd is met een visie op de openluchtdiensten.

Uit de openluchtdiensten van de afgelopen jaren zijn in ieder geval twee conclusies te trekken:
1.    Deze diensten vormen een laagdrempelig middel om samenwerking met andere wijkgemeenten van Hervormd Nunspeet en andere lokale gemeenten waarmee geestelijke herkenning is, vorm te geven en
2.    De openluchtdiensten bieden bij uitstek, gezien de vele vakantiegangers in de omgeving, gelegenheid om, in samenwerking met de commissie Zending & Evangelisatie (CZE), inhoud te geven aan de bijbelse opdracht tot missionaire arbeid.

Deze visie op de openluchtdiensten is geformuleerd en gedeeld met de gemeente in het kerkblad.

Een belangrijk deel van de visie op de openluchtdiensten is de taak van de kerk(enraad) voor de
•     zorg voor de missionaire arbeid;
•    het bevorderen ter plaatse van de gemeenschap van de kerken; zoals ook in de visie nota van de Protestantse kerk in Nederland terug is te vinden.

Het is een belangrijke roeping om die eenheid ook zichtbaar gestalte te geven, als een publiek getuigenis en verbindende kracht in de samenleving. We zien in veel plaatsen dat de eenheid onder christenen gedijt bij de spontane persoonlijke ontmoeting op het grondvlak. Het besef dat we elkaar in onze geseculariseerde samenleving nodig hebben, draagt daar zeker aan bij. Al blijft Jezus’ verlangen naar eenheid onder zijn volgelingen de diepste reden.

De belangrijkste motivatie voor de kerkenraad voor de oecumenische inzet blijft het eenvoudige gegeven dat Christus niet gedeeld is, maar we allemaal onderdeel zijn van Zijn lichaam. We mogen elkaar niet missen omdat Christus ons niet wil missen. Daarbij past de houding die verwoord kan worden met de oude berijming van Psalm 119: ‘Ik ben een vriend, ik ben een metgezel van allen die Uw naam ootmoedig vrezen’ (Ps. 119:32).

Namens de commissie Openluchtdiensten,
Dick Rouvoet